SEZON 2016/2017

Zwiedzanie muzeum  D Ę T K A

11 października 2017 r.

Muzeum Kanału Dętka powstało w 2008 roku i jest najmłodszym oddziałem Muzeum Miasta Łodzi.  Odkrywa ono dotychczas nieznane fakty z historii miasta, bo z jednej strony prawie nikt nie widział łódzkich podziemi (blisko 4 tysięcy kilometrów wodociągów i kanałów!), z drugiej zaś, mało kto wie o rozmachu i zapale, z jakimi w latach 20. i 30. ubiegłego wieku budowano ten podziemny labirynt. 

Muzeum Kanału mieści się pod placem Wolności, w zabytkowym owalnym zbiorniku na wodę deszczową, wybudowanym w 1926 roku z myślą o płukaniu sieci kanalizacyjnej w centrum miasta. Jako jeden z pierwszych odcinków miejskiej kanalizacji zaprojektowany został przez brytyjskiego inżyniera Williama Heerleina Lindleya. Nadzór nad całością prac budowlanych sprawował inżynier Stefan Skrzywan, budowniczy łódzkich wodociągów. Korytarzem Dętki, wykonanym z czerwonej cegły, można obejść plac Wolności pod ziemią. Ma on ponad 142 metry długości i mieści ok. 300 metrów sześciennych wody. Wysoki na 187 centymetrów i szeroki na około półtora metra, co sprawia, że spokojnie można nim spacerować. Jest połączony zasuwami ze zbiegającymi się przy placu Wolności kilkoma kanałami. 

Dziś zbiornik pod placem Wolności to budowla zabytkowa, bo sieć kanalizacyjną od ponad 40 lat czyszczą samochody ciśnieniowe. Dzięki temu Dętka mogła stać się atrakcją turystyczną Łodzi oraz - jako pierwszy kanał w Polsce otwarty dla zwiedzających - pionierskim założeniem muzealnym w skali całego kraju. Udostępnienie jej szerokiej publiczności zaproponował Zakład Wodociągów i Kanalizacji. Projekt adaptacji Dętki wykonał Krzysztof  Wardecki, a wystawę w kanale, która dziś jest częścią Muzeum Miasta Łodzi, przygotował znany artysta Robert Kuśmirowski w ramach projektu Kanał realizowanego przez Galerię Manhattan w Łodzi. Założenie zostało sfinansowane przy współudziale Urzędu Miasta Łodzi i łódzkiego Zakładu Wodociągów i Kanalizacji.

To są informacje z internetu.

Pani przewodnik szerzej omówiła nam historię łódzkich kanałów. Następnie w dwóch grupach weszliśmy do kanału Dętka. Było mokro, ślisko i ciemno. Z trudem można było zobaczyć co przedstawiają powieszone  na ścianach zdjęcia. Tak to niezbyt udanie, zaliczyliśmy ostatni punkt naszego KALENDARIUM na sezon 2016/2017. 

Na zebraniu jesiennym Zarząd Sekcji przedstawi nowe propozycje na sezon 2017/2018. 

Krystyna Chwiałkowska 

      Zwiedzanie  AKADEMII  MUZYCZNEJ     
           połączone z koncertem 

                  8 maja 2017 r.

Zacznijmy od Bacewiczów. 

Akademia Muzyczna w Łodzi im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów swoją nazwę otrzymała w 1999 roku. Natomiast już od 1945 roku siedzibą Konserwatorium Muzycznego i Wyższej Szkoły  Filmowej był pałac Karola Poznańskiego, który oprócz zabudowań pałacowych obejmuje podjazd, park oraz salę koncertową AM przy alei 1-go Maja 4. W parku przy ulicy Gdańskiej 32 rośnie magnolia o pięknych białych kwiatach – gdy opadną płatki kwiatów „Student powinien mieć opanowany cały repertuar egzaminu” – tak powiadają profesorowie.

Akademia Muzyczna przechodziła różne koleje losu. Pałac należący do Karola, najmłodszego syna Izraela Poznańskiego powstał w 1904 roku – zaprojektowany przez Adolfa  Zeligsona, znanego wówczas architekta. Swoją architekturą nawiązuje do renesansowych pałaców weneckich. Bogate, pełne przepychu pomieszczenia różnią się stylami. Zachowały się sale ze złoceniami, malowidłami i cennymi witrażami. Charakterystyczne są sale okrągłe z wykuszami, mające po kilkoro drzwi, również i ukrytych, prowadzących do tajemnych komnat.  Zachwycają drewniane podłogi intarsjowane ornamentami od dębu, orzecha po heban, tworzące przepiękne mozaiki. Żyrandole, jak wielkie pająki, ozdabiają pokryte malowidłami sufity. Nowością w jednej z sal jadalnych jest gobelin z Paryża przedstawiający Florę z orszakiem. W sali bankietowej podziwiamy kredens z puttami (aniołkami) po bokach oraz sufit malowany ręcznie, imitujący drewno. W wielkiej półokrągłej sali balowej z dwoma wykuszami na całą ścianę (ryzalit) obraduje senat uczelni. 

W gabinecie rektora, do którego prowadzą tajemne drzwi, boazeria jest z drzewa różanego (oryginalna). Rzeźby, jak i ornamenty roślinne, ozdabiają większość sal  i westybul łączący kilka sal, w których odbywają się koncerty. Kolorowe witraże przedstawiają wiele bogiń. Między innymi jest tu również herb Akademii Muzycznej. 

Buduar pani domu Fajgi składał się z trzech pomieszczeń. Ściany wyłożone wełnianymi  tkaninami, mocno wyzłoconymi. Garderoba z  oryginalnymi  meblami, marmurową umywalką, lustrami  jak wszędzie  kryształowymi  oraz kominek, będący atrapą. Fama głosi, że syn Andrzej po nieszczęśliwej miłości do pokojówki zastrzelił się w garderobie matki. Fajga podobno widywała ducha syna.

Pokoje męskie urządzone są skromniej. Boazeria ciemniejsza, mniej złota – są tu palarnia, pokój bilardowy, salonik, w którym jest piękny fortepian.  Podobno w łazience była wanna na złotych nogach. W klatce schodowej imponuje dekoracyjna balustrada i piękna sztukateria. 

W części południowej pałacu jest oranżeria z oknami na całej ścianie i piękną ozdobną kratą. Wypukłe szyby są ze sztucznego szkła. Wystrój z motywami wodnymi, w ścianach konchy, do których spływa woda z paszczy lwów umieszczonych wyżej. Półokrągły marmurowy basenik z roślinami i rybkami. Meble koszykowe z białymi stolikami. Całość upiększa olbrzymia palma i oryginalne rośliny. W zimowym ogrodzie zachowała się oryginalna marmurowa podłoga, niestety dość zniszczona. 

Po obejrzeniu wszystkich wspaniałości pałacu zaproszeni zostaliśmy na koncert Wiosna z fortepianem, w którym brali udział studenci Akademii Muzycznej. 

Maria Nowakowska

  Zebranie  ŚWIĄTECZNO - WIOSENNE     
                     5 kwietnia 2017 r.

W E S O Ł  E G  O   A  L L E L U J A !

Zaproszeni przez świąteczne kartki z życzeniami wielkanocnymi od Zarządu i przewodniczącej Eli Porazińskiej przybyliśmy 5-ego kwietnia 2017 r. do sali Senatu na zebranie świąteczno -  wiosenne naszych emerytów. Przyszło około 70 osób.

Zaczęliśmy poważnie, uczciwszy minutą ciszy zmarłych w tym roku: Annę Sadowską  i Bazylego Bończaka.

Po wnikliwych relacjach finansowych przewodnicząca nakreśliła plany spotkań i wycieczek tegorocznych. Działalność sekcji zapowiada się wspaniale: comiesięczne kameralne spotkania środowe, zwiedzanie Akademii Muzycznej, jedna wycieczka po Ziemi Łódzkiej, dwie czterodniowe wycieczki do Pogorzelicy i  Ziemi Łużyckiej oraz spotkania imieninowe na Rogach.

Koleżanka Jola Grońska przyniosła I tom KRONIKI prowadzonej przez nią od wielu lat.

Po obradach w części biesiadnej, wśród wielu świątecznych życzeń i rozmów, obiadaliśmy się świątecznymi jajami, białą kiełbasą z chrzanem, piaskową babą i mandarynkami.

Czekamy na następne tak miłe spotkanie.

Maria Nowakowska

Zwiedzamy  Ł Ó D Z  K I E   M U  R A L  E                                       18 marca 2017 r.                                         

Projekt GALERIA URBAN FORMS, czyli łódzkie murale, to stała galeria wielkoformatowych obrazów – murali umieszczonych bezpośrednio na elewacjach budynków na terenie całej Łodzi. W chwili obecnej składa się z ponad 35 gigantycznych malowideł stworzonych przez czołowych street artystów z Brazylii, Australii, Chile, Hiszpanii, Portugalii, Chin, Niemiec, Francji, Rosji, Belgii oraz Polski. Tworzą one oryginalny szlak artystyczny dostępny dla wszystkich mieszkańców i turystów. 

Dzięki muralom Łódź przestała kojarzyć się z szarym miastem, a jest wzbogacana o kolejne dzieła sztuki w przestrzeni miejskiej. Fundacja Urban Forms, która czuwała nad powstawaniem murali, jest jedynym polskim partnerem Google, który zaprezentował swoje kolekcje sztuki miejskiej w ramach projektu Street Art Project. Jej początki sięgają roku 2010, kiedy to  pojawiły się pierwsze murale Galerii Urban Forms. Teraz, kiedy miasto jest już usiane muralami, organizowane są wycieczki śladami łódzkich murali oraz coroczny Festiwal Murali.

Do Łodzi zjeżdża wówczas wielu zagranicznych artystów (m.in. NUNCA z Brazylii, Inti z Chile czy ROA z Belgii), którzy używając różnych technik, tworzą dzieła związane z Łodzią (jak np. Eduardo Kobra i jego streetartowy portret Artura Rubinsteina) lub prezentują własną, odmienną względem polskiej kulturę (jak Inti – jego twórczość możemy zobaczyć na ul. Wyszyńskiego oraz na ul. Pułku Strzelców Kaniowskich). 

Tyle informacji z Internetu. 

50-osobowa grupa Sekcji Emerytów też się wybrała na wycieczkę autokarową  po Łódzkich Muralach. Przewodnik pokazał nam najciekawsze murale, opowiadał o  historii ich powstania, artystach i technice tworzenia tych obrazów. Pogoda nam nie sprzyjała, bo padał deszcz. To co zobaczyliśmy dla przypomnienia można obejrzeć na  poniżej zamieszczonych zdjęciach. Inne murale, również warte obejrzenia, będziemy już podziwiać na własnych spacerach po Łodzi.

Krystyna Chwiałkowska 

11 stycznia  2017 r. odbyło się zebranie świąteczno–noworoczne  członków Sekcji Emerytów i Rencistów ZNP w UŁ. W zebraniu wzięło udział 75 osób.

Na początku zebrania przewodnicząca Elżbieta Porazińska złożyła wszystkim życzenia noworoczne. W pierwszej części zebrania zostało doprecyzowane KALENDARIUM na rok 2017, omówione proponowane wycieczki wyjazdowe i zwiedzania w ramach spotkań w Łodzi.

W drugiej części zebrania wiceprezes  ZNP pan Jarosław Marczak złożył nam również życzenia i wręczył wyróżnienie i odznaczenia członkom Sekcji. Pan Jarosław Marczak w imieniu Rady Zakładowej ZNP powiedział:

Rada Zakładowa ZNP w UŁ składa  serdeczne gratulacje Panu Profesorowi ZYGMUNTOWI  MAKSYMIUKOWI  z okazji Odnowienia Doktoratu.

Wyróżnienie to stanowi wyraz uznania dla osiągnięć naukowych w dziedzinie hydrologii i hydrogeologii w skali krajowej i międzynarodowej, osiągnięć dydaktycznych, administracyjnych i aktywnej działalności w Łódzkim Towarzystwie Naukowym - jako sekretarz III Wydziału, a także w Towarzystwach związanych z naukami o ziemi.

Pragniemy serdecznie podziękować Koledze Profesorowi, że w tak licznych obowiązkach znalazł czas na aktywną i owocną działalność w ZNP m.in. jako wieloletni Mąż Zaufania na  Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi. Cieszy nas, że obecnie Kolega Profesor pozostaje stale aktywnym członkiem naszego Związku. Serdecznie życzymy dobrego zdrowia i wszelkiej pomyślności.

Następnie zostały wręczone Odznaki za 50 lat przynależności do ZNP.

Wśród wyróżnionych znalazły się:

1. Janina Dzikowska- Zawirska

2. Albina Plich

3. Elżbieta Porazińska

4. Wiesława Włodarczyk-Guzek

Rozpoczęła się trzecia biesiadna część zebrania. Były ciasteczka, mandarynki, ciasto, herbata i lampka szampana na toast za pomyślność w Nowym Roku.

A potem to już rozmowy, rozmowy… z koleżankami i kolegami z Sekcji.

Krystyna Chwiałkowska

Zatrzymajmy się na chwilę

Pamiętamy spotkania wigilijne w dawnych pomieszczeniach związkowych. Pełni radości spędzaliśmy razem kilka chwil  przynosząc wigilijne potrawy.  Było ciasno, ale miało to swój urok. 

W tym roku 14 grudnia w dużej sali zgromadzili się  nasze  koleżanki i koledzy. Niezwykłe są te świąteczne spotkania, wnoszące tyle niespodzianek. Winorośl ceniona w świecie „urzekła naszych kolegów”. Zasoby produkcyjne tego wybornego trunku leżakowały przez trzy lata u  kolegi Zygmunta. Dziś znalazły się na naszych stołach. I tak zanim zaczęliśmy świętować, to trzech głodomorów zdążyło posmakować niebiańskiego trunku i zjeść całą paterę przygotowanych smakołyków. A było ich wiele: ciasto od Skórki, kruche ciasteczka, winogrona, owoce cytrusowe, wino. Zaczęliśmy od łamania się opłatkiem, każdy z każdym i wszyscy razem. Życzyliśmy spokoju, prezentów ile święty Mikołaj uniesie, karpia bez ości i wiele radości tak w święta, jak i w Nowym Roku 2017. W grupach błyskały aparaty robiąc zdjęcia ku pamięci. Kolega Witek, jak zwykle niezastąpiony, podawał nam kawę i herbatę. W międzyczasie wypełnialiśmy ankietę na temat materialnej sytuacji nauczycieli emerytów. 

Pani Przewodnicząca naszej Sekcji   Ela Porazińska złożyła wszystkim życzenia bożonarodzeniowe.  Wspomniała o spotkaniu, które odbyło się  we wcześniejszym terminie. Na nim podziękowała w imieniu Zarządu Sekcji Emerytów za owocną współpracę w minionym roku. 

Życząc spokoju ducha, wspaniałego czasu spędzonego w gronie najbliższych i najmilszych zakończyliśmy spotkanie.

Maria Nowakowska 

Nasze jesienne zebranie  Sekcji Emerytów i Rencistów odbyło się 19.10.2016 r. w Rektoracie, w sali  222.

Przy bogato zastawionym stole: ciasteczkami, winogronami, kawą, herbatą zasiadło 45 osób. Panie w doskonałych humorach, panowie ciekawie rozglądając się obserwowali nowo przyjęte emerytki, a jest ich 7. Zebranie prowadziła przewodnicząca Sekcji  Elżbieta Porazińska. Protokołowały koleżanki Anna Banatowicz i Elżbieta Grzejdziak. Na wstępie uczciliśmy minutą ciszy zmarłą koleżankę Marię Fiwek.

Realizację działalności w sezonie 2015/2016 zreferowała koleżanka Grażyna Iwańska-Patorek. W ciągu roku odbyły się 3 wycieczki krajowe i spotkania. Wspólnie zwiedziliśmy hotel, teatr, planetarium i ogród botaniczny. W wycieczkach wyjazdowych brały udział 93 osoby.

Bardzo popularne niedzielne rajdy piesze, prowadzone i organizowane przez kolegę Ireneusza Skrobisza zaowocowały Listem pochwalnym dla niego ( było już 200 rajdów). Niestety nie rozwija się sekcja brydża prowadzona przez kolegę Witolda Kakowskiego. Prowadzący sekcję miał prośbę by wzmocnić osobowo tak szlachetną grę.

Obrazem działalności Sekcji Emerytów jest dzieło koleżanki Jolanty Grońskiej   naszej kronikarki. W olbrzymim tomie zamieściła dziesiątki artykułów, zdjęć, które zostaną na zawsze w pamięci naszej  i następnych pokoleń. Również na stronie internetowej są na bieżąco umieszczane wszystkie informacje, ciekawe opisy i zdjęcia z naszych spotkań i wycieczek.

W drugiej części obrad otrzymaliśmy kilka propozycji dokąd  możemy wyjechać i co warto zobaczyć  oraz plan spotkań na sezon 2016/2017. Zapisy na wycieczki oraz omówienie spotkań  odbędzie się na zebraniu świąteczno-noworocznym 11 stycznia 2017 r.

 Maria Nowakowska