SEZON 2017/2018

Szlakiem  ŁÓDZKICH  FABRYKANTÓW

- GROHMANA  i  SCHEIBLERA

23 kwietnia 2018 r.

Zebranie ŚWIĄTECZNO - WIOSENNE

11 kwietnia 2018 r.

Zwiedzanie Muzeum Komunikacji Miejskiej

21 marca 2018 r.

Zwiedzanie wystawy
"LEONARDO  DA  VINCI - ENERGIA  UMYSŁU" 

7 lutego 2018 r. 

Zebranie  ŚWIĄTECZNO - NOWOROCZNE

10 stycznia 2018 r.

SPOTKANIE  O P Ł A T K O W E

15 grudnia 2017 r.

Cóż pisać o spotkaniu przedświątecznym. Była bardzo przyjazna atmosfera, wiele życzeń, serdeczności, uścisków i buziaków. I do miłego zobaczenia w zdrowiu w Nowym 2018 Roku. 

Krystyna Chwiałkowska

Zjednoczone Emiraty Arabskie - wrażenia
z podróży - odczyt Elżbiety Zujewskiej

1 grudnia 2017 r.  

Zjednoczone Emiraty Arabskie to federacja 7 emiratów, zajmuje teren równy ok ¼ powierzchni Polski. Charakteryzuje się gorącym, pustynnym klimatem. Pustynia zajmuje 97% powierzchni kraju, brak jest naturalnych cieków wodnych. Ciężkie warunki nie przeszkodziły jednak Zjednoczonym Emiratom stać się obecnie jednym z najbogatszych państw świata. Spektakularny rozwój zapoczątkowało odkrycie w połowie XX w. pokładów ropy naftowej. Mądre, choć rozrzutne rządy kolejnych szejków-prezydentów doprowadziły do zmiany nieprzyjaznej pustyni w raj na ziemi, nie tylko turystyczny, ale i ekonomiczny, który stał się centrum bankowości i finansów, przyciąga także biznesmenów, światowe firmy i korporacje, a ostatnio również laboratoria nowoczesnych technologii.

W drugim co do wielkości emiracie – Dubaju - w ciągu 50 lat liczba ludności wzrosła 50-krotnie osiągając liczbę blisko 3 mln mieszkańców, z tego jedynie ok. 15% to obywatele ZEA, a np.: Hindusi-ok 50%. Rząd nie zezwala na żadną formę naturalizacji dla obcokrajowców. Ograniczone są prawa kobiet. Nie mają one jednak obowiązku zakrywania włosów, czy noszenia muzułmańskich strojów, okrywających większość ciała. Dubaj należy do najbardziej pod tym względem liberalnych emiratów. Poziom wykształcenia kobiet jest dość wysoki.

Prawie wszystkie firmy komercyjne prowadzone są przez obcokrajowców, przy cichej współpracy lokalnego biznesmena, który tylko „wypożycza” licencję za odpowiednią opłatą.

Ponad 76% wszystkich mieszkańców wyznaje islam, z czego większość obywateli Dubaju wyznaje islam sunnicki. Władze Dubaju gwarantują imigrantom wolność wyznania; mogą oni budować na terenie tego emiratu swoje świątynie. W Emiratach nie ma jednak synagog. Zakazana jest działalność misjonarska i rozprowadzanie literatury religijnej inne,j niż muzułmańska.

Poziom analfabetyzmu sięga 27%.

Szejk al-Maktum, wsparty mistrzowskim PR-em, stworzył z monarchii, do niedawna nic nie znaczącej na mapie, jedno z najbardziej rozreklamowanych miejsc na świecie. Z małej wioski, bez prądu i bitych dróg, Dubaj rozwinął się w nowoczesną metropolię z przemysłową infrastrukturą i komunikacją miejską na światowym poziomie (np. w pełni zautomatyzowane metro długości 70km). Tak szybki rozwój gospodarki zawdzięcza Dubaj m.in. temu, że ma stabilny system polityczny oraz dostęp do bardzo taniej siły roboczej (91% siły roboczej stanowią obcokrajowcy), a także rewolucji w technologii odsalania wody morskiej,

Obecnie ropa naftowa daje tylko ok. 6% PKB. Najważniejszym sektorem gospodarki są dziś transakcje finansowe, dochód przynosi także turystyka i szeroko pojęty handel. Wolny rynek sprawił, że w kraju działa wiele banków, w których posiadaczami kont jest wielu znanych na świecie ludzi. Wielki handel (największy port kontenerowy na świecie, w szybkim tempie rozwijająca się giełda) i banki sprawiły, że kraj stał się usługowym zapleczem Bliskiego Wschodu.

W Dubaju znajduje się port lotniczy, jeden z największych na świecie, przyjmujący ok 50 mln pasażerów rocznie; do roku 2030 liczba ta ma wzrosnąć do 150 mln. Ważnym przedsięwzięciem, które z pewnością wpłynie korzystnie na rozwój gospodarczy kraju, jest organizacja Światowej Wystawy EXPO 2020 w Dubaju.

Coraz większe sumy pieniężne są przeznaczane na inwestycje w zakresie sportu, turystyki i bankowości. Istnieje tu wiele nowoczesnych i luksusowych hoteli. Zjednoczone Emiraty Arabskie posiadają dobrą sieć dróg i autostrad.

Dziś Dubaj to niekończąca się budowa, która skupia w jednym miejscu 1/3 wszystkich dźwigów budowlanych na świecie. Olbrzymie inwestycje spowodowały szybki napływ turystów, napędzając boom w branży budowlanej, który zaowocował powstaniem takich projektów jak Palm Islands, The World, Dubai Marina, Burj Chalifa, Business Bay i Dubailand.       

Aspiracje rządzącego szejka są odzwierciedlone przez ultranowoczesną architekturę, unikatowe wieżowce takie jak Emirates Towers, które są dwunastym i dwudziestym czwartym budynkiem na świecie pod względem wysokości, czy Burj al-Arab – hotel żagiel wybudowany na sztucznej wyspie - do niedawna najwyższy hotel na świecie.

Obecnie miasto jest ważnym ośrodkiem i portem turystycznym (Jebel Ali – największa stworzona przez człowieka przystań na świecie), ale także jest ośrodkiem dla przedsiębiorstw informatycznych oraz finansowych, razem z nowym Światowym Centrum Finansowym – Dubai International Finance Centre.

W Dubaju wszystko musi mieć poziom rekordu Guinnessa. 

Burj Khalifa jest symbolem miasta i najwyższym (828m) budynkiem świata (202 kondygnacje; używane są 163 piętra). Na 124 piętrze jest restauracja, na 143 piętrze - taras widokowy, a na 158 meczet. Na 72 piętrze mieści się położony najwyżej na świecie basen. U podstaw budynku znajduje się 11- piętrowy luksusowy Hotel Armani. Koszt budowy budynku to aż 1,5 miliarda dolarów

Dubai Marina- wg projektantów idealne miasto marzeń; ponad 200 wieżowców o wysokości ponad 200m, The Dubai Mall – największa na świecie galeria handlowa: ponad 1200 sklepów, 120 restauracji, pełnowymiarowe lodowisko, gigantyczne akwarium (10mln l wody) z możliwością nurkowania z rekinami oraz podwodne zoo. W akwarium podziwiać możemy 330 gatunków zwierząt morskich. Kryty stok narciarski, oczywiście największy na świecie. Śnieg, niska temperatura, cieple kurtki, narty i snowboard. A to wszystko w centrum handlowym, gdzie za oknem temperatura w sezonie letnim sięga nawet 50 stopni C.

To tylko niektóre ze zrealizowanych inwestycji. Planuje się też budowę kolejnego, jednego z najwyższych projektowanych budynków na świecie, o wysokości przekraczającej 1 km.

Dubaj znajduje się na pustyni, ale dzięki umieszczonej pod powierzchnią sieci rurek nawadniających odsoloną wodą morską możemy podziwiać jego zielone obszary (drzewa, trawę oraz kwiaty). 

Pierwsze ślady osadnictwa na terenie dzisiejszego Emiratu Dubaju datuje się na ok. 3000 lat p.n.e. Obszary te zamieszkiwali wówczas koczowniczy pasterze bydła. Ziemie leżące nad Zatoką Perską stanowiły dość ważny ośrodek, zarówno pod względem handlowym, jaki i przemysłowym, aż od czasów sumeryjskich. Już w III tys. p.n.e. sięgały tutaj wpływy cywilizacji z Mezopotamii. W pierwszych wiekach n.e. - napływ plemion arabskich z Arabii Południowej, ok. roku 260 dotarła pierwsza fala chrześcijan. W 240 n.e. obszary te znalazły się pod wpływami Persów i pozostały pod ich panowaniem do VII w., kiedy podbite zostały przez arabskich Omajjadów. W VII w.n.e. ludność, zamieszkująca te ziemie, przyjęła islam jako swoją religię. Za czasów kalifatu rejon dzisiejszego Dubaju znalazł się na szlaku handlowym prowadzącym na wschód. Dominowało rybołówstwo i budowa statków. Z czasem (zwłaszcza między VIII a XIII w.) wielkiego znaczenia nabrał handel poławianymi w Zatoce Perskiej perłami. Statki handlowe docierały stąd nawet do Chin. Pierwsza pisemna wzmianka o okolicach Dubaju pojawia się w roku 1095 w książce andaluzyjskiego historyka i geografa Al-Bakriego, a sama osada - w zapiskach weneckiego handlarza perłami dopiero w 1580 r; od 1799 r. znana jest już pod nazwą Dubaj.  W XV wieku terytorium to zostało zdobyte przez Turków, którzy jedynymi właścicielami tych terenów byli tylko przez jeden wiek.  XVI wiek to początek wpływów europejskich - Portugalczycy interesują się szlakami handlowymi w regionie. Zdominowali wkrótce handel w zatoce. Ich wpływy trwały do wieku XVII. W okresie od XVII do XIX wieku wybrzeże to zwane było Wybrzeżem Piratów, za sprawą arabskich korsarzy, którzy wyposażeni w kindżały i bułaty napadali na europejskie statki pływające po wodach Zatoki Perskiej. Na początku XIX wieku leżące tam państewko Ras al - Chajma miało 390 tys. mieszkańców oraz flotę 880 statków, obsadzoną przez 19 tysięcy żeglarzy. Piraci ci zapuszczali się aż na Ocean Indyjski, co w połowie XIX wieku zmusiło Wielką Brytanię do interwencji w obronie zachodnich flot handlowych. Brytyjczycy zniszczyli Ras al – Chajmę, potwierdzając w ten sposób swe panowanie na morzu W 1820 podpisano Generalny Układ Pokojowy z Wielką Brytanią, zakazujący piractwa w Zatoce Perskiej, a w latach 1838, 1839 i 1847 podjęto zobowiązania wobec brytyjskich rezydentów, dotyczące zaprzestania sprowadzania niewolników z Afryki. W 1892 podpisano układ o protektoracie z Wielką Brytanią. Powstał Oman Traktatowy.

Bogactwo jakie zapewniły miastu połowy pereł sprawiło, że prędko stało się ono jednym z największych portów w tym rejonie. Jednak dopiero odkrycie złóż ropy naftowej zainicjowało niezwykle szybki rozkwit Dubaju.

W roku1952 utworzono pod brytyjskimi patronatem radę szejków 7 emiratów.  W latach 60. wydobycie ropy i płynące stąd środki finansowe doprowadziły do dominacji ekonomicznej Abu Dhabi oraz Dubaju nad pozostałymi emiratami. W roku 1968 rząd brytyjski ogłosił zamiar wycofania swoich wojsk z tego regionu w ciągu najbliższych 3 lat. Natychmiast podległe koronie emiraty rozpoczęły rozmowy mające na celu utworzenie jednego państwa: Federacji Zjednoczonych Emiratów Arabskich. W roku 1971 Abu Dhabi, Adżman, Dubaj, Fudżajra, Ras al-Chajma, Szardża i Umm al-Kajwajn podpisały umowę i 2 XII 1971 roku ogłosiły niepodległość oraz zawarły z Wielką Brytanią nowy układ o współpracy. Przyczyną przeciągającej się decyzji o utworzeniu niezależnego państwa były ambicje poszczególnych szejków; w efekcie rozmów z udziału zrezygnowały Katar i Bahrajn. W przeciągu tygodnia od podpisania umowy nowe państwo zostało przyjęte do Ligi Arabskiej i zostało 132 członkiem Organizacji Narodów Zjednoczonych. Emiraty posiadały różne ustroje (od monarchii absolutnej do parlamentarnej).  Przyjęto tymczasową konstytucję, wybrano szejka Abu Dhabi na prezydenta i szejka Dubaju na wiceprezydenta. 

Centralnym punktem Dubaju jest zatoka Dubai Creek, wokół której powstał pierwszy port w Dubaju. To stąd w XIX w. wypływali poławiacze pereł, handlarze (także niewolnikami) oraz rybacy. To miejsce, w którym zaczyna się historia Dubaju. Zatoka wcina się w ląd na długości kilku kilometrów. Jej linia brzegowa jest bardzo nieregularna: na południu tworzy większy zbiornik z poszarpanym nabrzeżem, a na północy wpada do Zatoki Perskiej.  Na północ od Dubai Creek znajduje się lotnisko Dubai International - główna baza Emirates oraz Flydubai. Po zachodniej stronie rozpościera się dzielnica Bur Dubaj, a po przeciwnej - Deira. Widok tych dzielnic może nieco zdziwić turystów, którzy spodziewają się znaleźć w Dubaju jedynie luksusowe drapacze chmur. Zarówno Bur Dubaj, jak i Deira, pielęgnują dawne tradycje i starają się o zachowanie architektonicznych zabytków. W panoramie dominują drewniane statki towarowe, które przypłynęły z różnych krajów: Iranu, Indii, Omanu czy Jemenu, przywożąc wszelkiego rodzaju towary. Wieczór to najlepsza pora, by przyjrzeć się załadunkowi tradycyjnych statków dhow na nabrzeżu Port Said. Wielkie statki są obsługiwane w Port Rashid oraz Jebel Ali Port, ale tu nadal cumują dziesiątki małych jednostek.

Zupełnie inny rodzaj atrakcji oferuje nam południowo-zachodni kraniec zatoki. Ten otoczony podmokłymi terenami obszar to rezerwat Ras Al Khor Wildlife Sanctuary. Przylatują tu ogromne ilości migrujących ptaków. Największą atrakcją są olbrzymie stada flamingów, których widok na tle dubajskich wieżowców jest naprawdę wyjątkowy. Nie można wejść na  teren rezerwatu, ale dla turystów przygotowano specjalne pomieszczenia, z których możliwa jest obserwacja ptaków.

Deira, to jedyna część Dubaju, którą można nazwać "starym miastem”. Osada w Deirze zaczęła rozwijać się na początku XIX w. To właśnie w Deirze oraz w położonym po przeciwnej stronie Dubai Creek Bur Dubai miały  siedzibę władze autonomicznego od 1830 r. i pozostającego pod kontrolą brytyjską emiratu Dubaju. Dziś Deira słynie przede wszystkim z suków, czyli tradycyjnych targów: najbardziej znane są Suk Przypraw, Złoty Suk oraz Suk Perfum. Pełna jest wąskich uliczek usianych sklepami i kramami, zachowując prawdziwy arabski klimat, choć sprzedawcy to imigranci. Deira żyje całą dobę, mimo że niektóre suki są zamykane na noc. Na południową stronę Dubai Creek najłatwiej przedostać   się abrą. Abra to tradycyjne drewniane łodzie, którymi przez wiele lat mieszkańcy Dubaju poruszali się między dwoma brzegami zatoki. Dziesiątki tych charakterystycznych łódek łączą Deirę z Bur Dubai przez całą dobę. Bur Dubai to teoretycznie dzielnica nieco starsza od Deiry, jednak nie mająca już tak "lokalnego" charakteru. W południowej części starego Dubaju tradycyjne suki mieszają się z wieżowcami.

Biznesową część Dubaju rozpoczyna wieżowiec Dubai World Trade Centre. Ukończony w 1978 r. budynek, uroczyście otwarty przez brytyjską królową Elżbietę II, był pierwszym drapaczem chmur w mieście. Choć do dziś funkcjonuje i jest symbolem rozwoju emiratu, przy nowszych budynkach wygląda przestarzale. Strefy wolnego handlu, takie jak Jebel Ali, są jednym z fundamentów dubajskiej gospodarki. Firmy tam działające są zwolnione z większości praw obowiązujących w ZEA, w tym z wymogu, by ponad 50 proc. kapitału należało do obywateli Emiratów. Obecnie poza strefą Jebel Ali działają również m.in. Dubai Media City, Dubai Internet City oraz Dubai Knowledge Village (gdzie filie ma wiele znanych uniwersytetów z całego świata). 

 Elżbieta  Zujewska

• 

  Burj Khalifa-Dubaj Mall

• 

  domki poławiaczy pereł

• 

  downtown Dubai

• 

  lodowisko

• 

  Marina

• 

  panorama

• 

  plaża miejska

• 

  rezerwat Ras AlKhor

• 

  suk złoty

ZEBRANIE  J E S I E N N E 

8 listopada 2017 r.